موسسه چویس (Choice) «آیا به بیمه سلامت نیاز دارم؟» را برای حل و فصل مسأله‌ کمپین ­های تبلیغاتی راه می­اندازد

استر هان (Esther Han)

طرفداران حقوق مصرف­ کنندگان جوانان استرالیایی را ترغیب می­کنند تا اجازه ندهند تبلیغات «وحشت ­آور» بیمه ­های سلامت آنها را وادار به قبول پوشش بیمه ­های خصوصی کند.

همچنان که دولت فدرال درخواست صندوق­ های بیمه سلامت را برای افزایش حق بیمه بررسی می­کند، چویس (Choice) درباره‌ی بیمه‌ نامه‌ های کم‌ارزش «بنجل»، پایین بودن نرخ سود پرداختی و افزایش تعداد شکایات به دادگاه ها به جوانان استرالیایی هشدار می­دهد.

مت لوی (Matt Levey) از موسسه‌ی چویس (Choice) می­گوید: «وقتی با مشکلات متعدد مواجه می­شویم، سخت است که ببینیم بیمه ­گران معقولانه انتظار دارند مشتریان 5 درصد دیگر بابت افزایش حق بیمه در سال جاری بپردازند و اینکه  چرا بسیاری از مشتریان جوان ابداً از عهده‌ی خرید پوشش برنمی‌آیند.»

«با این حال، اگر حق بیمه ما 6/5 درصد دیگر افزایش داده شود، به طور میانگین در سال 100 دلار بیشتر بابت استفاده از بیمه‌ نامه‌ی یک بیمارستان استاندارد پرداخت خواهیم کرد و حق بیمه بعد از اعمال تخفیفات احتمالاً از 1405 دلار به حدود 1505 دلار افزایش پیدا می­کند».

این فراخوان بر مبنای آخرین آمار و ارقام دولت است که نشان می­دهد، در طول دو سال گذشته، نسبت استرالیایی­ هایی که پوشش بیمه درمان دارند، با 4/0 درصد کاهش، به 8/46 درصد رسیده است.

دولت برای افرادی که بیمه درمان ندارند دو نوع جریمه‌ی مالیاتی در نظر گرفته است.

نخست، کسانی که درآمدشان بیشتر از 90،000 دلار در سال است باید 1 تا 5/1 بابت مدیکر لوی سرچارج (اضافه پرداخت مالیات مراقبت‌های سلامت، MLS) بپردازند. دوم، کسانی که در انعقاد پوشش بیمه تأخیر کنند، علاوه بر حق بیمه خود، باید بابت هر سال عمر خود بعد از سی سالگی معادل 2 درصد بابت پوشش بیمه سلامت مادام‌العمر (LHC) پرداخت کنند.

این طرح­ ها به این منظور طراحی شده است که شمار جوانان را در صندوق­ های بیمه سلامت افزایش بدهد و بنابراین، سقف حق بیمه برای همه افراد پایین بماند. صندوق­ های بیمه سلامت و وبسایت­ های مقایسه‌ای غالباً از جریمه‌های مالیاتی به عنوان رویکردی تبلیغاتی استفاده می­کنند.

چویس (Choice) کمپینی با عنوان «آیا به بیمه سلامت نیاز دارم؟» راه انداخته است. 

همچنین وبسایتی با عنوان «آیا به بیمه سلامت نیاز دارم؟» راه‌ ندازی کرده است و در آن از کاربران می­خواهد، قبل از آنکه پاسخ «بله»، «خیر» یا «شاید» دریافت کنند، در آزمون کوچکی شرکت کنند.

این سایت به فردی مجرد و 32 ساله که فرزندی ندارد، سالانه 91،000 دلار درآمد دارد، و در نیوساوث ­ولز زندگی می­کند نشان می‌دهد که باید بیمه درمان داشته باشد، زیرا از نظر مالی وضعش بهتر خواهد شد.

آیا بیمه سلامت برای جوانان فقط به معنی پول گرفتن از آنها است؟ 

همچنین، این سایت به فردی مجرد و 28 ساله که فرزندی ندارد، درآمد وی 80،000 دلار در سال است و در نیوساوث ­ولز زندگی می­کند نشان می‌دهد که نباید پوشش بیمه تهیه کند، زیرا ملزم به پرداخت مالیات اضافی نخواهد بود.  

آقای لوی  (Levey) گفت: «مهم است بدانیم تمام استرالیایی­ ها از قبل از طریق مدیکر از مراقبت­های پزشکی برخوردارند و اگر تصمیم شما بر این است که از خدمات شرکت­های خصوصی بیمه استفاده کنید، لازم است بدانید دقیقاً از نظر هزینه، میزان پوشش بیمه و ارزش پول چه چیزی عایدتان می­شود».

وبسایت مقایسه‌ای آی‌ سیلکت (iSelect) در طول دو سال گذشته  کاهش 13 درصدی را در تعداد درخواست­ های افراد 25 تا 31 ساله ثبت کرده است.

لورا کرودن (Laura Crowden) سخنگوی این وبسایت می‌گوید: «جوانان لازم است کاملاً آگاه باشند که اگر تا 1 جولای بعد از 31 سالگی خود پوشش بیمه تهیه نکنند، چه پیامدهایی در انتظارشان خواهد بود.»

«ما با مشتریان زیادی صحبت می‌کنیم که در دهه 40 یا 50 عمر خود هستند و تمایل دارند از بیمه خصوصی سلامت برای خانواده خود استفاده کنند، ولی به دلیل بار مالی و هزینه­ های زیاد طرح LHC از این بازار کنار گذاشته می­شوند. این افراد مجبورند از سطح پوشش بیمه پایین­ تری برای خانواده خود استفاده کنند، چون واقعاً نمی­توانند از عهده بیمه ­های خصوصی سلامت برآیند.»

راشل دیوید (Rachel David)، رئیس گروه تبلیغات بیمه خدمات پزشکی خصوصی استرالیا می‌گوید هدف بیمه خدمات درمانی آن است که جوانان به خاطر افزایش زمان انتظار در بیمارستان معطل نشوند و بتوانند فوراً برای درمان بیماری‌ های رنج‌آور اقدام کنند.

وی همچنین می‌گوید که امکان انتخاب پزشک برای جوانانی که، به عنوان مثال، می­خواهند باردار شوند بسیار جذاب است. به گفته وی، بسیاری از جوانان جذب ارزشی می‌شوند که به واسطه‌ی استفاده از پوشش بیمه اضافی از آن بهره­مند می‌شوند، از جمله خدمات دندانپزشکی.

او می‌گوید: «بعلاوه، صندوق­ های بیمه سلامت در هر روز تا 90 درصد از هزینه مراقبت از سلامت روان و 50 درصد از هزینه پذیرش برای بستری شدن در بخش سلامت روان را می­پردازند. جوانان ممکن است به شکل منحصربه‌ فردی مستعد ابتلا به بیماری‌ های سلامت روان باشند.»

«در بسیاری از این موارد، مثلاً مانند اختلالات خورد و خوراک، برای یک جوان تقریباً غیرممکن است که برای درمان در بیمارستان‌های دولتی بستری شود».

انتظار می­رود حق بیمه استرالیایی ­ها در ماه آوریل امسال بار دیگر به میزان 5 تا 6 درصد افزایش پیدا کند. درخواست صندوق­ های بیمه سلامت برای افزایش حق بیمه باید به تأیید وزیر جدید بهداشت، آقای گرگ هانت (Greg Hunt)، برسد.

نکاتی درباره صرفه­ جویی در هزینه­ ها به پیشنهاد چویس  (Choice):

• برای چک کردن وضعیت سلامتتان، به لینک ?Do I need health insurance (آیا به بیمه سلامت نیاز دارم؟) بروید.

• اگر به پوشش بیمه نیاز دارید، انتخاب پوشش بیمارستانی با افزایش مازاد غالباً بهتر از کاهش سقف پوشش بیمه است.

• حق بیمه سالانه خود را در ماه مارس پرداخت کنید تا افزایش هزینه­ 1 آوریل شامل حالتان نشود.

• بررسی کنید که آیا می­توانید بابت صنفی که در آن کار می‌کنید به عضویت یکی از صندوق­ های بیمه سلامت با عضویت محدود درآیید یا خیر.

• به پوشش اضافی بیمه به عنوان یک ابزار بودجه‌ بندی بنگرید؛ اگر سود پرداختی سالانه‌‌ی بیمه کمتر از قیمت بیمه ­نامه‌ی شماست، ممکن است ارزش پولی را که پرداخت می­کنید نداشته باشد.

تاریخ انتشار:    فوریه 2017

ترجمه و تدوین:   اسماعیل لطف الهی

منبع:   www.theage.com.au